Hümeyra, Cihangir'e

- Eren öldüğünde herkes teselli etmeye çalışıyordu beni. "Anlamazlar" diyordum, "Anlamıyorlar, ezbere konuşuyor bunlar." En çok da "zaman her şeyin ilacı" diyenlere kızıyordum. Sonunda anladım ama; alışmak başka, unutmak başkaydı... Ne alış ne unut, Cihangir. Geçmiş gün. Alışmamaya da unutmamaya da karar verdim. "Ben" dedim, "Öfkemi tutacağım. Saklayacağım öfkemi." Çünkü içimde sıcacık bir şeye tutunmam lazımdı, oğlum, sıcacık! Eren'i de intikam arzumu da o öfke yaşatacaktı. Zaman geçer, yıllar geçer, mevsimler geçer... Sahiden unutuyor insan, biliyor musun? Sahiden unuyor... Ama unutmayacaksın! Haksızlığa uğrayan sensin. Eğer sen bunu unutursan, kendini de unutursun. Sakın aklından çıkarma bunu.
 

Hümeyra, Nadir hakkında Kaan'a

- Bu adamın derdi başka. Baksana! Kitaplar, dergiler... Sana bir fenalığı dokunmaz bu adamın.

 

Müjde - Herkes "git" diyor, "dinlen" diyor, "rahatla" diyor, "kafanı dinle" diyor, değil mi? Ne dinlersen dinle, kafanı dinleme. Bir de şarkı dinleme, denk gelirse kapat. Akıllı olup dünyanın kahrını çekeceğine deli ol, dünya senin kahrını çeksin. Hakkın var. Uykun yoksa uyuma, durma, dinlenme... Koş, Cihangir! Kendini unutana kadar koş! Başka türlü olmaz.
Cihangir - Bitecek mi o zaman?
Müjde - Grip gibi. İlaçla yedi gün, ilaçsız bir hafta. Zamanı gelince bitecek... Bitmeyecek de sen alışacaksın. 

 

Cihangir - &Üzüldüğünü kimse bilmesin istiyorsun.
Müjde - Hayat devam ediyor. Sevince kaybetmekten korkuyorsun, kaybedince de üzülüyorsun. N'apalım o zaman? Sevmekten vaz mı geçelim, Cihangir? Sevmek iyi gelir insana, iyileştirir. Sen beni dinle; koş, Cihangir.

 

Nadir, Kaan'a

 

-Bir karar verdin. Geçmişi değil, bugünü tercih ettin. Belki de doğrusunu yaptın.