Disney Plus'ın Ay Yapım imzalı yeni orijinal dizisi Arayış'ın öne çıkan replikleri sizin için derledik.

Hep böyle değildin, bir zamanlar başkaydın. Hatırla! Hayatından memnundun. Bütün canlılar ve alemle birdin ve mutluydun. Sonra bir şey oldu. Seni kendi cennetinden kovdular. Ve bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmadı.İşte o anı arıyoruz. Mutsuzlukların, hastalıkların başladığı o yere gidiyoruz. Acının kalbine, o ana gidiyoruz. Az sonra her şey değişecek ve hayatın bir daha eskisi gibi olmayacak. Direnme, hatırla! (Tufan - 1. Bölüm)

İnsan her şeye sahip, her şeye. Ama mutluluk? Mutluluk bir ada. Kulaç attıkça uzaklaşan, asla ulaşamadığınız bir ada. Ve ufukta kayboldu. Doğduğumuz ailelerimiz, insanlar, ülke, iş, para, ilişkiler, yanlış sorular kalbimizi, ruhumuzu ezdi. Bizi hasta etti. Benliğimiz aç. Çaresiz bebekler gibi ağlıyor, çırpınıyor. Kabule, güvene, saygıya aç. Bağlanmaya aç. Koşulsuz sevilmeye, gerçek aşka aç. O bebek, benliğimiz ihmal edildi. Hastalandı ama şimdi iyileşmek istiyor. Hayatın, evrenin, yaşamın bir parçası olduğunu yeniden hatırlamak istiyor. Sadece var olduğu için mutlu ve tam olmak istiyor. Bir çınar gibi, bir serçe gibi... En çok da inanmaya, teslim olmaya muhtaç. Kaybettiği cennetini arıyor. İşte bu yüzden bize ihtiyaç var. Çünkü çağ hastalıkların, felaketlerin çağı ama aynı zamanda şifa arayışının da çağı. Açları doyurmaya, yaralı bedenleri ve ruhları şifalandırmaya ve sevmeye, bütünün hayrı için kendimi adamaya razıyım. (Tufan - 2. Bölüm)

Bunlar senin. Sen kullandın bunları. Bir ömür değil, belki bir sene bile değil. Aldın, tükettin, yetmedi; kendin gibi milyonlarca kadını kandırdın, "bunu giyersen daha mutlu olursun" diye. Bunu alırsan içindeki boşluğu doldurursun diye. Yeteneğini heba ettin. Peki ne kaldı geriye? Çöp. Gözünün önünden kaldırınca, aklından çıkarınca yok olup gider mi sandın? (Tufan - 2. bölüm) 

Neredesin? Bir plazanın karanlık gölgesinde, kalabalık bir caddede, ev gibi hissetmediğin evinde, sevgisiz evliliğinde, tırışkadan aşkında, yalnız kalmamak için yaşadığın ve daha beter yalnız hissettiğin ilişkinde, canını yakan işte, harcanıp gittiğini bildiğin ömrünün neresindesin? Kabul görmediğin, dışlandığın, para için katlandığın, kalbini hep sakladığın, sevilmediğin, hep alıp hiç vermeyen, ruunu paramparça eden, dallarının kırıldığı, çiçeklerinin ezildiği, gidecek hiçbir yerinin kalmadığı, hayallerinin yıkıldığı o yerde misin? Ksıkançlığın kuyularında, yalnızlığın soğukluğunda, bir ölünün soluğunda, hep o buz gibi kış gününde misin? Neredesin? Hiçbir sözün avutmadığı, acı çektiğini hiç kimsenin bilmediği o yerde misin? Yangın sonrası bir ormanda, zehir akan bir ırmakta, acı çeken bir hayvanın gözlerinde mi? Neredesin? Ağla. Göz yaşların tükenene kadar... Sen ancak mutsuzluğun kurtarabilir. Sonra umutsuzluğundan uyan. Göz yaşlarını sil. Tanrı seni unutmadı, terk etmedi. Acılarına karşı vaat edilen bir cennet var. Kalbine güven. Orada bir yerde. Sen yeter ki gözlerini aç. Sizlerin ardındaki o yola bir şans ver. Yeniden bağ kurabilmek, güvenmek, sevmek ve gülmek için. Bitmeyen gecelerin şafağı, şehir ışıklarında kaybolan yıldızlar gibi... Bu duyduğun sesler senin değil. Kim konuşuyor? Kim sana "ayıp, yasak, günah, yasak, yapamazsın, zevk alamazsın." diyor? Kim sana "dur, sevme, kaç." diyor? Sustur onları ve kalbinin söylediklerini duy. Aç gözlerini. Geldik. Kıyı göründü. Derin bir suya dalar gibi bırak kendini. Ve hatırla: Aşk orada. Aşkta kaybolmak, erimek, biz olmak için sadece hatırla. Vakit geldi. Her neredeysen yalnız olmadığını bil. Kimsesizliğinde boğulma. Kabul görecek, sevilecek, değer göreceksin. Mutluluk yok tek başına. Umut var. Cennet var. Neredesin? (Nisan- 5. bölüm)

Sevgi, huzur, şevkat, aşk... Tek istediğimiz buydu. Şu kadarcık mutluluk. Bir karış toprağı bşze çok gördüler. Şu koca gezegene bizi sığdıramadılar. Havamızı, suyumuzu, toprağımızı aldılar, bize parayla geri satmaya kalktılar. O kadar alışmışlar ki zorbalığa, o kadar alışmışlar ki; çaldılar, yağmaladılar, susturdular ve bunların hesabının sorulmayacağını sandılar. Her şeyin hesabı sorulur. (Tufan - 5. bölüm) 

Aradık, bulduk. Hamdık, piştik, yandık. Ellerimiz kanasa da gül dikmeye devam edeceğiz. Yollarımız karanlık olsa da aydınlığa çıkacağız. Aç karınları doyurmaya, yarı ruhlara, bedenlere şifa vermeye, sevmeye, kabul etmeye, bütünün hayrı için kendimi adamaya razıyım. Ben artık Nisan değil, Nisa'yım. (Nisan - 6. bölüm)