Eda - Nasılsın? Nasıl gidiyor hayat? Memnun musun kendinden, her şeyden? Kaç yıl oldu? Ne aşklar, savaşlar gördük... Doğumlar, düğünler, cenazeler, neler yaşadık birbirimiz olmadan? Halbuki her şeyin başlangıcı bizdik. Bizim biz olmamızdı. Şimdiki hayatında hâlâ geçiyor musun sarı şeritleri? Hâlâ kural tanımaz birimizin? Yoksa düzene uyum sağlayanlardan mı oldun?  

Sinan - Yalan söylemek için de hayat biraz umursamak lazım.

 

Necdet Hoca - Sinan, nasılsa atacağım seni... Bütün insanlık için yapacağım bunu. Cennette yerim hazır olacak. 

Sinan - Yapmayın, hocam ya... Ben liseden mezun olup, aynı sizin gibi, her yıl aynı takım elbiseyi giyen, kendinden hiçbir beklentisi olmayıp, anca on yedi yaşındaki çocuklarla itişen bir müdür yardımcısı olmak istiyorum büyüyünce. 

Necdet Hoca - Atacağım ulan sizi.

 

Osman - Hani anlamıyordun aşk meşk dalgalarından?

Sinan - Zaaflardan anlıyorum. Aşk da zaafların en kötüsü. Kendine saygını yitiriyorsun. O derce.

Sinan - Bir de iyi.

Kerem - İyi ne lan?

Sinan - İyi yani. Özünde iyi yani. İyi gibi görünme derdi yok sadece. Numarasız. İyi diye bir şey vardır ya hani?

Osman - İyi diye bir şey var mıdır hakikaten?

 

Sinan - İyi kötü görünür, kötü de iyi. Evrenin en büyük kahpeliğidir bu. Bütün o kibarlıklar pisliği örtmek içindir.

 

Sinan - Nobel ödülü almış birine "Ne de fitmiş." diyor musun? Ya da soğuk füzyonu bulan birine "Ay ne de kilolu..."? Büyük baş hayvan mısın sen, kiloyla ölçülesin?

 

Eda - Sıkı tutun, tamam mı? Vazgeçme. Üzüleceğini düşünsen de yaşa. En azından yanına kar kalıyor. Yaşanmayan daha acı.

 

Eda - Aşık olmak için yeterince donanımın var mı acaba? Çünkü eğer yoksa b.k edersin, tecrübeyle sabit.

Burcu - Nasıl bir donanım lazımmış mesela.

Eda - Her şeyden önce kendini sevmen lazım. Kendini kabul edip taşıyor olabilmen lazım. Yoksa "aşık oldum" dediğin şey iyi geçirirmiş birkaç zaman, öğrenilmiş birkaç çaresizlik, yanlış bildiklerinin yanılsaması, falan...

 

Işık - İyilik bir düzene ayak uydurmak demek mi? En doğru, en sıradan olan şey iyi midir? Gerçekten karşınızdakinden beklentiniz bu mu?

 

Eda - Bir daha doğum günümü hiç kutlamadım, biliyor musun? Çok anlamsız geldi çünkü. Anladım ki, hayatta özel günler yok, özel anlar var ve sen ne zaman olacaklarını seçemezsin.

Kemal - Kemal - Güçsüzlüğünün farkına varmak da bir şey. Elinden geleni yaptığından eminsen yenilgiyi de zarif karşılamak lazım.

 

Burcu - Her insan bir dünyaymış, ben bunu anladım. Prensipler, kurallar değil; kişi önemliymiş. Bu kişi dışarıdan ne kadar korkunç görünse bile...

 

Eda - Kendini taşımaktan, kendin olmaktan korkma. Ne zaman büyük sözü dinlersin? Kendine ait bir cümlen olmadığı zaman. Her zaman umudun olsun. Hiçbir şey hayatın sonu değil. Hayat sandığından daha uzun. Yeni yollar açılacak önünde. Duvara dayandım sandığın zamanlarda yeni kapılar açılacak. Yeniden, yeniden başlayacak hayat. Kendini fark et. Kendi değerini kendin ver. İnsanların seni nereye koyduğunu umursama. Aslında kim olduğunu yalnızca sen bilebilirsin. Biriciksin sen, sevilmeye değersin. Bunu anla.