İrfan'ın Hakan'a şantaj yaptığını öğrenen Süleyman, İrfan'ı cezalandırmaya karar verir. Doktor'u ameliyatı yapmaması için tehdit ederler. Tahsin Hoca, ameliyattan vazgeçtiğini haber verir. İlay ve Eda onu ikna etmek için evine giderler ama işe yaramaz. Ayşe, kendisini Hakan'la sevgili olması konusunda ısrar eden amirine bunu tek şartla kabul edeceğini söyler: Tahsin Hoca'yı ameliyat konusunda ikna edeceklerdir. Ayşe'nin çabasıyla Tahsin Hoca geri döner. Deniz, ameliyata alınır.
 

Hakan (İrfan'a) - Ben senin bir nefeste can vereceğin her şeyden yırtarım, aklın almaz.

 

Egemen - O alevler falan var ya, hissettim ben. Yani, çok korktum cehenneme gideceğim diye.

İrfan - Tövbekar mı oldun?

Egemen - Yok, fazla olur. Tutamam falan...

 

Egemen - Doğacağımıza karar veremiyoruz, bari nasıl öleceğimize biz karar verelim ya...

 

Eda - O an için, yaptığın şey yanlış gelebilir; kendine yakıştıramazsın ama tek bir soru: Ailem için, çocuğum için en doğru olanı yapıyor muyum? Gerisinin hiçbir önemi yok, İrfan.

 

İrfan - Sen şimdi hayatta kalmak için mi Süleyman'la birliktesin? Yapma...

İlay - Hepimiz bu hayatta senin kadar erdemli, güçlü, ilkeli olamamış olabiliriz, İrfan. Hayatta bir takım şeylerle baş edememiş olabiliriz. Ya da belki de sen o sınavlardan geçmedin. Kim bilir?

 

İrfan - Ben hayatımda en çok babamı sevdim. Güneş onun arkasından doğardı, böyle Ağrı Dağı gibi... Annem, yazık, hep hasta, hep yaslı, fukara, hastane köşelerinde... Babam bana analık da yaptı yani. Babamın peşinde köy köy dolaştım. Bir gün asıldım babamın eteğine, sordum: "Baba, bizim hiç evimiz olmayacak mı?" Bir tane Türkiye haritası vardı, kocaman... Açtı kocaman Türkiye haritasını önümüze "Bak oğlum, bizim evimiz burası." dedi bana. Bir kere sesini yükseltmedi ya... Ağacı, tohumu, hayvanı, çocuğu koşulsuz sevmeyi öğretti. Binlerce öğrencisi vardı. Hepsini tek tek severdi "başağım, fidanım" diye diye. Ben herhalde babalığı babamdan öğrendim. Genç öldü. Benim yaşlarımda falandı, benim yaşımdaydı. Ama ben onu toprağa değil, kalbime gömmüşüm. Sonradan anladım bunu, Deniz doğduğunda. Kucağıma verdiler Deniz'i. Bir baktım ona, Allahım, garip bir his oldu içimde. Dedim ki: "Allah'ım, hayatta benden daha önemli biri var." Hayata mana katan bir şey. Bu sefil, iğrenç hayat onunla, onun sevgisiyle yaşanır oldu işte. Deniz bana iyi bir adam olmayı öğretti. Ama ben ona babam gibi iyi bir baba olmadım. Eğer ona bir şey olursa ben yaşayamam.

 

Deniz - Gerçek mi bu?

İrfan - İnanırsan gerçek olur.